کد مطلب:253190 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:229
احترام به اهل دانش
امام، به مردم به ویژه دانشمندان و اهل علم احترام فراوان می گذاشت. در تاریخ آمده است: روزی امام در مجلسی نشسته بودند و جمعی از بنی هاشم، علویان و دیگر مردم نیز در آن مجلس حضور داشتند كه دانشمندی از شیعیان وارد شد. او در مناظره ای اعتقادی و كلامی، تعدادی از ناصبیان و دشمنان اهل بیت را مجاب و رسوا ساخته بود. به محض ورود این شخص به مجلس، امام از جای خود برخاست و به نشانه ی احترام به سویش رفت و او را نزد خود در بالای مجلس نشانید و با او مشغول صحبت شد. برخی از حاضران از این رفتار امام ناراحت شده و اعتراض كردند. امام در پاسخ آنان فرمود: اگر با قرآن داوری كنم، راضی می شوید؟ گفتند: آری. امام تلاوت فرمود: (ای كسانی كه ایمان آورده اید، هنگامی كه به شما گفته شد: در مجلس جا برای دیگران باز نمایید، باز كنید. تا خداوند [رحمتش را] برایتان گسترده سازد. و چون گفته شد برخیزید، برخیزید تا خداوند به مراتبی [منزلت] مؤمنانتان و كسانی را كه علم یافته اند بالا برد) [1] و نیز فرموده است: (آیا كسانی كه دانشمند هستند با آنان كه نیستند برابرند؟) [2] خداوند مؤمن دانشمند را بر مؤمن غیر دانشمند مقدم داشته، همچنان كه مؤمن را بر غیر مؤمن برتری داده است. آیا به راستی آنكه می داند و آنكه نمی داند، مساوی است؟ پس چرا انكار و اعتراض می كنید؟ خدا به این مؤمن دانشمند برتری داده است. شرف مرد به دانش اوست، نه به نسب و خویشاوندی اش. او نیز با دلایلی محكم كه خدا به او آموخته، دشمنان ما را شكست داده است. [3] .
[1] مجادلة: 11.
[2] زمر: 9.
[3] الإحتجاج، احمد بن علي بن ابي طالب الطبرسي، قم، انتشارات اسوه، 1416، چاپ دوم، ج 2، ص309.